Πόσο σημαντικά είναι τελικά τα πράγματα που βλέπουμε, που είναι στο οπτικό μας πεδίο και μας περιτριγυρίζουν;
Είδα το τετράδιό μου και γι’ αυτό το έπιασα να κάνω journaling. Ακριβώς όπως εχτές είδα τα mini pretzel στον πάγκο και γι’ αυτό έφαγα δύο χούφτες.
Γιατί άραγε αυτό το μεγάλο πακέτο μπισκότα είναι ακόμα στο ντουλάπι, σχεδόν απείραχτο; Επειδή δεν είναι στο οπτικό μου πεδίο ώστε να μου θυμίσει την ύπαρξή του, να μου θυμίσει ότι «αχ μωρέ, ας φάω ένα μπισκοτάκι, (δήθεν) πείνασα…»
Αυτά που βλέπουμε μας καθορίζουν, συνειδητά και ασυνείδητα. Συνειδητά, όπως τα μπισκότα που κάθε φορά που τα βλέπεις παίρνεις κι από δύο. Ασυνείδητα, όπως οι άσχημες ειδήσεις στην εφημερίδα που κρέμεται στο περίπτερο ή που έχει ο συνάδελφος αφημένη πάνω στο γραφείο του ή ακόμα και στο αβγό που σου τύλιξε η γιαγιά απ’ το χωριό με αγάπη.
Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο μας αρέσει να διακοσμούμε τα σπίτια μας, για να βλέπουμε κάτι που μας γεμίζει χαρά. Γι’ αυτό μας αρέσει να κολλάμε τις ζωγραφιές μικρών παιδιών στο ψυγείο. Γι’ αυτό μας αρέσει να γεμίζουμε βάζα και ποτήρια με φρέσκα λουλούδια. Γι’ αυτό μας αρέσουν οι φωτεινές κουρτίνες και τα όμορφα φωτιστικά, για να μας φτιάχνουν ασυνείδητα τη διάθεση κάθε φορά που τα βλέπουμε.
Γι’ αυτό λοιπόν, μην χάνεις χρόνο. Ξεκίνα να κάνεις ξεκαθάρισμα στο χώρο σου, ξεφορτώσου ό,τι άσχημο, ό,τι αρνητικό, ό,τι επιβλαβές, ό,τι σε κρατάει πίσω, ό,τι σου χαλάει την πρόοδο, ό,τι πάει αντίθετα στους στόχους και τα όνειρά σου, ό,τι δεν ταιριάζει με εσένα, με αυτό που είσαι ή με αυτό που θέλεις να είσαι, με αυτό που αντιπροσωπεύεις ή με αυτό που φιλοδοξείς να αντιπροσωπεύεις.
Μπορεί να έχεις ακούσει την φράση “fake it till you make it”. Κάτι παρόμοιο προτείνω κι εγώ. Μην περιμένεις πότε θα έχεις λεφτά και χρόνο και διάθεση για να κάνεις αυτό το κάτι. Για να έχεις ένα όμορφο σπίτι. Καταρχήν πιάσε και ταχτοποίησέ το λίγο. Όχι για χάρη κάποιου άλλου, για εσένα και μόνο.
Μην περιμένεις πότε θα έχεις λεφτά και χρόνο και διάθεση για να κάνεις αυτό το κάτι. Το μυστικό δεν είναι ούτε τα λεφτά ούτε ο χρόνος ούτε η διάθεση. Το μυστικό είναι τα μηνύματα που δίνουμε στον εαυτό μας. Συνειδητά και ασυνείδητα μηνύματα που θα μας σώσουν ή θα μας αποτελειώσουν, “make or break us” που λένε κι οι Εγγλέζοι.
Εσύ τι μηνύματα θέλεις να δώσεις στον εαυτό σου από 'δω και στο εξής;
Υ.Γ. Είδα το κέικ στον πάγκο της κουζίνας καθώς έφτιαχνα καφέ, το απέφυγα. Λέω, θα πιω τον καφέ μου και θα είμαι εντάξει. Βγαίνοντας από την κουζίνα είδα τα mini pretzel, λύγισα. Έβαλα κάμποσα σε ένα πιατάκι και τα πήρα μαζί μου. Έφαγα δυο τρία καθώς έγραφα. Και μετά έγραφα για τα μηνύματα, για ό,τι μας περιτριγυρίζει. Πήρα τα mini pretzel και τα επέστρεψα στο μπολ τους. Δεν μου λείπουν γιατί ασχολούμαι με κάτι άλλο και δεν είναι πια στο οπτικό μου πεδίο. Για να μην νομίζετε ότι τα γράφω για να κάνω κήρυγμα. Για μένα τα γράφω πρωτίστως. Σιγά σιγά θα τα καταφέρω. “It’s not an event, it’s a process” που λέει κι η Mel Robbins.
Είδα το τετράδιό μου και γι’ αυτό το έπιασα να κάνω journaling. Ακριβώς όπως εχτές είδα τα mini pretzel στον πάγκο και γι’ αυτό έφαγα δύο χούφτες.
Γιατί άραγε αυτό το μεγάλο πακέτο μπισκότα είναι ακόμα στο ντουλάπι, σχεδόν απείραχτο; Επειδή δεν είναι στο οπτικό μου πεδίο ώστε να μου θυμίσει την ύπαρξή του, να μου θυμίσει ότι «αχ μωρέ, ας φάω ένα μπισκοτάκι, (δήθεν) πείνασα…»
Αυτά που βλέπουμε μας καθορίζουν, συνειδητά και ασυνείδητα. Συνειδητά, όπως τα μπισκότα που κάθε φορά που τα βλέπεις παίρνεις κι από δύο. Ασυνείδητα, όπως οι άσχημες ειδήσεις στην εφημερίδα που κρέμεται στο περίπτερο ή που έχει ο συνάδελφος αφημένη πάνω στο γραφείο του ή ακόμα και στο αβγό που σου τύλιξε η γιαγιά απ’ το χωριό με αγάπη.
Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο μας αρέσει να διακοσμούμε τα σπίτια μας, για να βλέπουμε κάτι που μας γεμίζει χαρά. Γι’ αυτό μας αρέσει να κολλάμε τις ζωγραφιές μικρών παιδιών στο ψυγείο. Γι’ αυτό μας αρέσει να γεμίζουμε βάζα και ποτήρια με φρέσκα λουλούδια. Γι’ αυτό μας αρέσουν οι φωτεινές κουρτίνες και τα όμορφα φωτιστικά, για να μας φτιάχνουν ασυνείδητα τη διάθεση κάθε φορά που τα βλέπουμε.
Γι’ αυτό λοιπόν, μην χάνεις χρόνο. Ξεκίνα να κάνεις ξεκαθάρισμα στο χώρο σου, ξεφορτώσου ό,τι άσχημο, ό,τι αρνητικό, ό,τι επιβλαβές, ό,τι σε κρατάει πίσω, ό,τι σου χαλάει την πρόοδο, ό,τι πάει αντίθετα στους στόχους και τα όνειρά σου, ό,τι δεν ταιριάζει με εσένα, με αυτό που είσαι ή με αυτό που θέλεις να είσαι, με αυτό που αντιπροσωπεύεις ή με αυτό που φιλοδοξείς να αντιπροσωπεύεις.
Μπορεί να έχεις ακούσει την φράση “fake it till you make it”. Κάτι παρόμοιο προτείνω κι εγώ. Μην περιμένεις πότε θα έχεις λεφτά και χρόνο και διάθεση για να κάνεις αυτό το κάτι. Για να έχεις ένα όμορφο σπίτι. Καταρχήν πιάσε και ταχτοποίησέ το λίγο. Όχι για χάρη κάποιου άλλου, για εσένα και μόνο.
Κάνε τα πιάτα σου, ή για αρχή μάζεψέ τα όλα στο νεροχύτη.
Πέτα τα σκουπίδια από takeaway και τα περιτυλίγματα σοκολάτας. Πήγαινε όλα τα άπλυτα ρούχα στη θέση τους. Αν κάνεις πέντε λεπτά νοικοκυριό πριν πλύνεις τα δόντια σου, πέντε λεπτά όσο περιμένεις το βραστήρα για να φτιάξεις καφέ, πέντε λεπτά στο πρώτο διάλειμμα από διαφημίσεις θα σου φανεί πιο εύκολο. Γιατί αλλιώς κάθε φορά που βλέπεις όλη αυτήν την ακαταστασία σε παίρνει από κάτω και λες «Πω, καλά πότε θα νοικοκυρευτώ λίγο, έχω φτάσει 'ν' χρονών… Άπαπα, ποτέ δεν θα καταφέρω να ταχτοποιήσω…»
Μην περιμένεις πότε θα έχεις λεφτά και χρόνο και διάθεση για να κάνεις αυτό το κάτι. Το ότι δεν είσαι πλήρως υγιής και στο βάρος που θέλεις δεν σημαίνει ότι πρέπει επ’ άπειρον να τρέφεσαι με πατατάκια και πίτσα.
Μην περιμένεις πότε θα έχεις λεφτά και χρόνο και διάθεση για να κάνεις αυτό το κάτι. Το ότι δεν είσαι πλήρως υγιής και στο βάρος που θέλεις δεν σημαίνει ότι πρέπει επ’ άπειρον να τρέφεσαι με πατατάκια και πίτσα.
Φαντάσου ότι έχεις την υγεία ή την κορμάρα που επιθυμείς και θρέψου αναλόγως.
Φάε το φαγητό σου συνοδευμένο με σαλάτα, αντικατέστησε την coca cola με χυμό χωρίς πρόσθετη ζάχαρη. Και πώς θα το πετύχεις αυτό πιο εύκολα; Αγόρασε χυμούς και σαλάτα και ξεφορτώσου την coca cola και τα συντηρητικά από το οπτικό σου πεδίο πρώτα, από τη διατροφή σου ύστερα.
Μην περιμένεις πότε θα έχεις λεφτά και χρόνο και διάθεση για να κάνεις αυτό το κάτι. Πιάσε το μπλοκ σου και ζωγράφισε, πιάσε το λάπτοπ και γράψε, πιάσε την κιθάρα και παίξε ό,τι μπορείς. Κι αν δεν έχεις όρεξη ή έμπνευση, ποιος νοιάζεται; Ο στόχος σου είναι να έχεις έμπνευση ή να ζωγραφίσεις;
Μην περιμένεις πότε θα έχεις λεφτά και χρόνο και διάθεση για να κάνεις αυτό το κάτι. Πιάσε το μπλοκ σου και ζωγράφισε, πιάσε το λάπτοπ και γράψε, πιάσε την κιθάρα και παίξε ό,τι μπορείς. Κι αν δεν έχεις όρεξη ή έμπνευση, ποιος νοιάζεται; Ο στόχος σου είναι να έχεις έμπνευση ή να ζωγραφίσεις;
Ο στόχος σου είναι να έχεις έμπνευση ή να γράψεις, να παίξεις κιθάρα, να κάτσεις να ασχοληθείς με αυτό το κάτι;
Και πώς θα το πετύχεις πιο εύκολα; Βάλε την κιθάρα μέσα στη μέση του δωματίου σου, όχι μέσα στη θήκη, πίσω από τη ντουλάπα, κάτω από το παλιό σου παλτό. Φόρτισε το λάπτοπ, ταχτοποίησε το χώρο σου, βρες τις σημειώσεις και τα στυλό σου, έχε τα όλα έτοιμα. Και μόλις τα δεις όλα έτσι ωραία και σου έρθει η ιδέα «Αχ μωρέ, να κάτσω να γράψω λίγο…» κάτσε και γράψε. Όπως όταν βλέπεις την τηλεόραση και λες «Αχ μωρέ, να δω λίγη τηλεόραση…» και κάθεσαι.
Μην περιμένεις πότε θα έχεις λεφτά και χρόνο και διάθεση για να κάνεις αυτό το κάτι. Το μυστικό δεν είναι ούτε τα λεφτά ούτε ο χρόνος ούτε η διάθεση. Το μυστικό είναι τα μηνύματα που δίνουμε στον εαυτό μας. Συνειδητά και ασυνείδητα μηνύματα που θα μας σώσουν ή θα μας αποτελειώσουν, “make or break us” που λένε κι οι Εγγλέζοι.
Εσύ τι μηνύματα θέλεις να δώσεις στον εαυτό σου από 'δω και στο εξής;
Υ.Γ. Είδα το κέικ στον πάγκο της κουζίνας καθώς έφτιαχνα καφέ, το απέφυγα. Λέω, θα πιω τον καφέ μου και θα είμαι εντάξει. Βγαίνοντας από την κουζίνα είδα τα mini pretzel, λύγισα. Έβαλα κάμποσα σε ένα πιατάκι και τα πήρα μαζί μου. Έφαγα δυο τρία καθώς έγραφα. Και μετά έγραφα για τα μηνύματα, για ό,τι μας περιτριγυρίζει. Πήρα τα mini pretzel και τα επέστρεψα στο μπολ τους. Δεν μου λείπουν γιατί ασχολούμαι με κάτι άλλο και δεν είναι πια στο οπτικό μου πεδίο. Για να μην νομίζετε ότι τα γράφω για να κάνω κήρυγμα. Για μένα τα γράφω πρωτίστως. Σιγά σιγά θα τα καταφέρω. “It’s not an event, it’s a process” που λέει κι η Mel Robbins.