Στην πραγματικότητα μας αρέσουν τα διλήμματα. Μας αρέσει να περιορίζουμε τον εαυτό μας. Όχι πως είμαστε μαζόχες, απλά πιστεύουμε ότι αυτό βοηθάει.
Αν έχεις μόνο δύο επιλογές θα φτάσεις πιο γρήγορα σε μια απόφαση. Αν έχεις μόνο δύο επιλογές αντί για δεκαπέντε, σημαίνει ότι αυτές οι δύο είναι οι καλύτερες.
Πιστεύουμε ότι στην πληθώρα χάνεται η ουσία, αλλά πόσο δίκιο έχουμε;
Μήπως με το να περιορίζουμε τις επιλογές μας περιορίζουμε και τις δυνατότητές μας;
Τι ζωή θέλεις να ζήσεις και τι κάνεις γι' αυτό;
Ναι, υπάρχει τρόπος να κάνεις αυτό που θέλεις, ίσως να μην τον έχεις βρει ακόμα αλλά υπάρχει. Ίσως περιορίζεις τον εαυτό σου να σκέφτεται με τα δεδομένα των άλλων και μετά προσπαθείς να προσπαρμόσεις τον εαυτό σου σε αυτά τα δεδομένα.
Το ζητούμενο όμως είναι να ανακαλύψεις
- ποια συγκεκριμένα είναι τα δικά σου δεδομένα
- ποιες είναι οι δικές σου ανάγκες
- ποιες είναι οι δικές σου επιθυμίες
- ποιοι είναι οι δικοί σου στόχοι
κι έπειτα να βρεις το σύστημα που θα σου επιτρέψει να τα κατορθώσεις όλα αυτά.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν μας αρέσει να ξεχωρίζουμε. Δεν θέλουμε να φανούμε διαφορετικοί από τους υπόλοιπους. Ο διαφορετικός πάντα αντιμετωπίζει προβλήματα κι αυτό το ξέρουν ακόμα και τα μικρά παιδιά.
Το παιδί με την πιο εμφανή ή με την πιο σπάνια διαφορετικότητα είναι αυτό που θα γίνει στόχος περισσότερων σχολίων ή πειραγμάτων. Σίγουρα ως παιδί θα προτιμήσεις να κρύψεις ό,τι πιστεύεις ότι μπορεί να σε κάνει να ξεχωρίσεις απ’ το πλήθος. Καλύτερα να σχολιάζουν το φίλο σου απ’ ό,τι εσένα.
Αλλά πλέον δεν είμαστε παιδιά.
Έχουμε τη δύναμη να αντέξουμε τα σχόλια. Ξέρουμε – πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να καταλάβουμε – ότι τα σχόλια δεν έχουν καμία δύναμη, ΕΚΤΟΣ αν τους τη δώσουμε εμείς.
Αυτό βέβαια είναι μια μεγάλη συζήτηση. Το «τι θα πει ο κόσμος» και το αν έχει σημασία ή όχι. Στην τελική όμως, ένα μόνο πράγμα έχει σημασία – και αυτό είναι που θα καθορίσει πόση σημασία δίνεις και σε όλα τα υπόλοιπα.
Τι θέλεις από τη ζωή σου;
Αυτή είναι η ερώτηση που πρέπει να κάνεις στον εαυτό σου.
"Τι πραγματικά θέλεις από τη ζωή σου;"
Όταν πάρεις απάντηση τότε θα ξέρεις αν πρέπει να δώσεις σημασία στα σχόλια ή αν πρέπει να σηκώσεις τους ώμους αδιάφορα και να συνεχίσεις την πορεία σου.
Το τι θέλεις από τη ζωή σου θα καθορίσει τη συμπεριφορά σου, τον τρόπο σκέψης σου και τον τρόπο που αντιμετωπίζεις τη συμπεριφορά και τρόπο σκέψης των άλλων.
Θέλεις να ζήσεις τη ζωή σου για τους άλλους; Τότε να ακούς τα σχόλια, να τους δίνεις σημασία. Αφού οι άλλοι καθορίζουν την αξία σου, μόνο η δικιά τους γνώμη μετράει.
Θέλεις να ζήσεις τη ζωή σου για σένα; Ξέχνα το τι θα πει ο κόσμος. Ο κόσμος καλά κάνει και μιλάει, αυτή είναι η δουλειά του. Αλλιώς στόμα θα είχε και μιλιά δεν θα είχε. Αλλά και στόμα έχει και μιλιά έχει και άποψη έχει. Το θέμα είναι εσύ τι κάνεις. Εσύ σε ποια άποψη θα δώσεις βαρύτητα, στη δικιά σου ή στου κόσμου;
Τι ζωή θέλεις να ζήσεις; Για ποιον θέλεις να ζήσεις τη ζωή σου;
Το άλλο που ίσως δεν θέλεις να σκεφτείς είναι το τέλος. Στο τέλος, τι θα έχει αξία; Στο τέλος, τι από όλα αυτά θα μείνει και τι θα προτιμούσες πραγματικά να μείνει;
Το να σκεφτόμαστε το θάνατο σίγουρα δεν είναι μια ευχάριστη σκέψη.
Αλλά μόνο με τη σκέψη του τέλους αποκτά βάθος και προοπτική η ζωή μας.
Αλλιώς θα ζούσαμε αν το προσδόκιμο ζωής ήταν 300 χρόνια, αλλιώς ζούμε με το προσδόκιμο ζωής στα 75. Και τι συμβαίνει όταν με τον τρόπο ζωής μας – και επειδή ακριβώς αποφεύγουμε να σκεφτούμε τη θνητότητά μας – καταλήγουμε να αφαιρούμε δεκαετίες ολόκληρες από αυτό το προσδόκιμο;
Αυτό που μετανιώνουν οι περισσότεροι άνθρωποι όταν βρίσκονται ένα βήμα πριν το τέλος είναι ότι δεν έζησαν τη ζωή τους έτσι όπως πραγματικά ήθελαν, ότι εγκλωβίστηκαν στο τι θα πει ο κόσμος και στο τι κάνει ο υπόλοιπος κόσμος και πρόδοσαν τα δικά τους όνειρα.
Προτιμάς να φτάσεις στο τέλος και να πεις: Μακάρι να είχα το θάρρος να κάνω αυτό που πραγματικά ζητούσε η ψυχή μου κι όχι αυτό που περίμεναν οι άλλοι από μένα;
Προτιμάς να θυσιάζεις κάθε μέρα τη ζωή σου για να ταιριάξεις τις προσδοκίες του κόσμου, του άγνωστου κόσμου αλλά και του γνωστού, της οικογένειάς σου;
Ο καθένας έχει τη ζωή του. Αυτή τη ζωή καλείται να ζήσει και να τη διαμορφώσει όπως εκείνος θέλει. Δεν μπορείς να ζήσεις τη ζωή κάποιου άλλου, δεν μπορείς να κάνεις επιλογές για κάποιον άλλο, αλλά σίγουρα μπορείς να αναλώσεις τη δικιά σου ζωή σκεπτόμενος τη ζωή των άλλων.
Εδώ που τα λέμε, το καταλαβαίνω. Ναι μεν θέλει ενέργεια το να γνωρίζεις τις ζωές των άλλων και να «ενδιαφέρεσαι» και να ανησυχείς για το τι κάνουν και τι δεν κάνουν και τι θα έπρεπε να κάνουν αλλά κάνουν άλλ’ αντ’ άλλων...
Αλλά είναι μόνο ένα ψήγμα από την ενέργεια που χρειάζεται για να επενδύσεις στη δικιά σου ζωή, για να κάνεις την προσπάθεια και τα βήματα που απαιτούνται ώστε να φτάσεις εκεί που θέλεις, και αν φτάσεις.
Μπορεί να φτάσεις με την πρώτη, μπορεί να φτάσεις με τη δέκατη έβδομη. Μπορεί και να μη φτάσεις καθόλου, υπάρχει κι αυτό το ενδεχόμενο.
Τι προτιμάς; Τι ζωή θέλεις να ζήσεις; Θυμήσου την ερώτηση.
Θέλεις να ζήσεις μια ζωή κάνοντας το καλύτερο που μπορείς για να φτάσεις αυτό που ονειρεύεσαι για τον εαυτό σου;
Ή θέλεις να πεις «δε βαριέσαι, θέλει πολύ κόπο και είναι ρίσκο» και να αρχίσεις να ζεις για τους άλλους; Για το τι θα πουν, τι θα σκεφτούν, τι θα κάνουν οι άλλοι στη ζωή τους;
Διάλεξε ό,τι προτιμάς. Στο χέρι σου είναι και μόνο εσύ μπορείς να κάνεις αυτή την επιλογή για τον εαυτό σου.
Αλλά πρόσεξε, μην αρχίσεις να ψάχνεις δικαιολογίες και υπεκφυγές. Αυτά άστα για αργότερα. Θα έρθουν οπωσδήποτε, αλλά θα τα αντιμετωπίσεις αργότερα.
Τώρα το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να σκεφτείς και να απαντήσεις αυτήν την ερώτηση: Τι ζωή θέλεις να ζήσεις;
Έπειτα θα αντιμετωπίσεις ό,τι εμπόδιο έρθει στο δρόμο σου, αλλά τουλάχιστον να παλεύεις με τα σωστά εμπόδια, όχι με άσχετα. Έχει κι αυτό τη σημασία του.
Να αντιμετωπίζεις τα εμπόδια ώστε να φτάσεις αυτό που πραγματικά επιθυμείς, όχι γιατί «έτσι είναι η ζωή».
Αν ξέρεις τι θέλεις, θα βρεις τον τρόπο και να πιστέψεις στον εαυτό σου και να το κατορθώσεις. Αλλά θυμήσου αυτό που σου είπα. Μας αρέσουν τα διλήμματα για κάποιο λόγο. Μας αρέσει, ή μάλλον έχουμε συνηθίσει, να περιορίζουμε τον εαυτό μας.
Ξεκίνα έχοντας στον νου σου τη ζωή που επιθυμείς να δημιουργήσεις, το στόχο που θέλεις να πετύχεις.
Όταν όμως πιάνεις τον εαυτό σου μέσα σε ένα πρόβλημα που σου λέει «ή το ένα ή το άλλο, δεν υπάρχει άλλη λύση», εσύ τόλμησε να σκεφτείς για τον εαυτό σου.
«Γιατί ή το ένα ή το άλλο; Ποιος σας λέει ότι εγώ δε θα βρω μια άλλη επιλογή, έναν άλλο τρόπο;»
Βρες ποια είναι τα δικά σου δεδομένα και ξέχνα τις έτοιμες λύσεις και τους δοκιμασμένους τρόπους των άλλων. Ίσως ήρθε η ώρα να φτιάξεις μια λύση μόνο για σένα. Μια λύση για να ζήσεις τη ζωή που μόνο εσύ μπορείς να ονειρευτείς.
Πολύ ωραιο κείμενο Ερωφίλη και μια ερώτηση που γεννά αναρίθμητες σκέψεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ, Άλκηστη! Μακάρι να ρωτούσαμε τον εαυτό μας κάθε μέρα!
ΔιαγραφήΠολύ όμορφο κείμενο. Με πολύ ουσία και σημαντικές απορίες για τη ζωή μας. Μακάρι να βρούμε και γρήγορα τις απαιτήσεις. 🙏🏻
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ΄ευχαριστώ πολύ, Ειρήνη! Μακάρι, όπως το λες! 🙏🏻
ΔιαγραφήΕξαιρετικό κείμενο. Μπράβο Ερωφίλη μου. Μας έβαλες σε σκέψεις και προβληματισμούς. Είναι στιγμές που ακόμα αναρωτιέμαι αν κάνω "πραγματικά αυτό που θέλω κι αγαπώ". Όσο για τον κόσμο δεν με απασχόλησε ποτέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ βασικό το να μη σε επηρεάζει η γνώμη του κόσμου, χαίρομαι που τα πας καλά με αυτό! Ας προβληματιστούμε για να βρούμε λύσεις όπου χρειάζεται!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ!!