Αγαπητή Ερωφίλη των δεκαπέντε χρόνων...

 Αγαπητή Ερωφίλη,

ξέρω ότι ανυπομονείς να μεγαλώσεις. Νιώθεις ανήμπορη να κάνεις αυτά που θέλεις αυτή τη στιγμή, νιώθεις ότι δεν μπορείς να έχεις τον πλήρη έλεγχο της ζωής σου αφού είσαι ακόμα δεκαπέντε χρονών και ζεις με τους γονείς σου.

Η αλήθεια είναι ότι ενώ τώρα ονειρεύεσαι πότε θα μεγαλώσεις και θα είσαι ανεξάρτητη θα έρθει η στιγμή που θα κοιτάς πίσω, ακόμα και σε αυτήν ακριβώς την εποχή, και θα σε πιάνει μια νοσταλγία. 

Ίσως το έχεις ξανακούσει αυτό από άλλους και απορείς. Καλά, πώς είναι δυνατόν να νοσταλγούν την εποχή που ήταν παιδιά; Ή έφηβοι; Δεν υπάρχει πιο βλακεία εποχή… Για να καταλάβεις και τις δύο πλευρές του νομίσματος - και τη δική σου ανυπομονησία να μεγαλώσεις και τη νοσταλγία που νιώθουν οι μεγαλύτεροι - πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι είναι στη φύση του ανθρώπου να θεωρεί το μακρινό και άπιαστο καλύτερο ή απλά να θεωρεί ότι αυτό που έχει δεν είναι αρκετό. 

Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει αυτόματα στον εγκέφαλό μας, είναι μια σκέψη που δεν ξέρω πώς ή πότε γεννιέται πάντως είναι εκεί σχεδόν σε κάθε ανθρώπινο εγκέφαλο. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι καταδικασμένοι να ζουν τη ζωή τους με την αίσθηση του ανεκπλήρωτου, με αυτό το αβάσταχτο συναίσθημα ότι οι άλλοι την έχουν καλύτερα. Άλλωστε, δεν παύει παρά να είναι μια απλή σκέψη. Δεν σημαίνει ούτε ότι είναι αλήθεια ούτε ότι πρέπει να την κρατήσεις στις σκέψεις που επιτρέπεις να υπάρχουν στην καθημερινότητά σου.

Ερωφίλη, θα σου πω ένα μυστικό που πολλοί ενήλικες ακόμα δεν γνωρίζουν. Αυτά που σκεφτόμαστε δεν είναι θέσφατα. Υπάρχουν σκέψεις καλές, κακές, βαρετές ή ενδιαφέρουσες. Υπάρχουν σκέψεις αυτόματες και σκέψεις κατά παραγγελία. Σκέψεις που μας κάνουν να νιώθουμε καλά και σκέψεις που μας κάνουν να νιώθουμε άσχημα. Ο εγκέφαλος είναι μία μηχανή παραγωγής σκέψεων. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλες οι σκέψεις που παράγει έχουν αξία. Όσο συντομότερα το καταλάβεις αυτό τόσο καλύτερη θα είναι η ζωή σου.

Θέλω να σου πω τόσα πολλά. Ξέρω όμως ότι όσα και να σου πω δεν μπορώ να αλλάξω ουσιαστικά την πορεία της ζωής σου. Για να κατανοήσεις κάτι πραγματικά πρέπει να είσαι έτοιμος να δεχτείς αυτή τη γνώση και να την αφομοιώσεις με τον δικό σου τρόπο. Διαφορετικά, στην εποχή της πληροφορίας όλοι θα ήταν σοφοί. Το θέμα όμως δεν είναι η πληροφορία αλλά η ικανότητα του ανθρώπου να την ενσωματώσει στη ζωή του. 

Θέλω να σου πω να μη βιάζεσαι. Να μη βιάζεσαι να μεγαλώσεις ή να ερωτευτείς ή να ταξιδέψεις. Όλα θα γίνουν και θα γίνουν στην ώρα τους. Η ουσία είναι σε όσα ζεις να είσαι παρούσα. Να έχεις το μυαλό σου εκεί. Διαφορετικά κι όταν μεγαλώσεις κι όταν ερωτευτείς ή ταξιδέψεις σε όμορφα μέρη από συνήθεια το μυαλό σου θα τρέχει αλλού και θα χάσεις την ομορφιά αυτών των εμπειριών. 

Αν σου πω ότι ακόμα και το σφουγγάρισμα έχει την μαγεία του θα με πιστέψεις; Όχι βέβαια, το ξέρω ότι δεν συμπαθείς το σφουγγάρισμα! Πίστεψέ με, θα έρθει η στιγμή που θα σφουγγαρίζεις και θα είσαι παρούσα στη στιγμή και όχι απλά θα δεις την ομορφιά του να σφουγγαρίζεις αλλά θα είσαι ευγνώμων γι’ αυτό που ζεις. Το ξέρω, σου ακούγεται πολύ περίεργο και ίσως ξεφεύγω από το θέμα. 

Αυτό που εννοώ και θέλω να καταλάβεις είναι ότι πρέπει να εξασκήσεις τον εαυτό σου να είναι παρών στην κάθε στιγμή. Και στις καλές στιγμές και στις κακές. Την επόμενη φορά που είσαι στο σχολείο και βαριέσαι. Όταν πας για τρέξιμο και νιώθεις κουρασμένη. Όταν τρως φαγητό με την οικογένειά σου ή όταν πας βόλτα με τους φίλους σου. Κάνε εξάσκηση και μάθε στο μυαλό σου να μην τρέχει αλλού. Να είσαι παρούσα στο σώμα και στο πνεύμα. Κι όταν με το καλό έρθουν στο δρόμο σου όλα όσα λαχταράς να ζήσεις, να είσαι σίγουρη ότι θα τα ζήσεις και θα τα ευχαριστηθείς στο έπακρο.

Αν είσαι στο mood για Χριστούγεννα, σου προτείνω να  διαβάσεις:

🎄
Τα Χριστούγεννα των bloggers
5+1 Ιστορίες Χριστουγέννων 

🎄

Τα Χριστούγεννα της Ακριβής