Τι σημαίνει αθωότητα;
Θυμάμαι τις μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας όταν ήμουν μικρή, τότε που κάθε μέρα πήγαινα στην εκκλησία με το βιβλιαράκι μου, τότε που η Κυριακή του Πάσχα ήταν πραγματικά μια χαρμόσυνη μέρα, αφού επιτέλους μπορούσαμε να φάμε τα καλιτσούνια της γιαγιάς και τα αβγά που βάψαμε την Μ. Πέμπτη. Προφανώς και μπορούσα να νιώσω πιο εύκολα βυθισμένη στο πνεύμα των γιορτών, αφού δεν είχα κάτι άλλο τρέχον, επείγον και σημαντικό να αναβοσβήνει συνέχεια λαμπάκια στο μυαλό μου.
Σκοτώνει η ενηλικίωση εξ’ ορισμού την παιδικότητα;
Τα τελευταία χρόνια νιώθω πως έχω χάσει την επαφή με τη λαμπρότητα της γιορτής του Πάσχα. Ίσως φταίει η δουλειά, που δεν αφήνει τις μέρες να ξεχωρίσουν η μία από την άλλη, ίσως φταίει η απόσταση από τον τόπο μου και τα έθιμά του. Ή μήπως είναι άδικος κόπος να αναπολώ και να ελπίζω ότι θα ξανανιώσω αυτή τη μαγεία στην καρδιά μου, τώρα που είμαι πιο κοντά στη μέση ηλικία παρά στην παιδική;
Πού είναι τελικά το κλειδί;
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας: η αναπόληση και η νοσταλγία δεν θα φέρουν αποτελέσματα. Αν θες κάτι να αλλάξει πρέπει να δημιουργήσεις τις κατάλληλες συνθήκες.
Φέτος αποφάσισα να είμαι λίγο πιο χαλαρή με τον εαυτό μου, να δείξω λίγη παραπάνω κατανόηση και αγάπη, πρώτα απ' όλα σε μένα, για να μπορώ να δείξω κατανόηση και αγάπη και στους αγαπημένους μου. Από την απόφαση στην πράξη όμως μπορεί να χωρέσει μια ολόκληρη ζωή. Γι’ αυτό εφαρμόζω ένα κόλπο που είδα σε αυτό το TEDx talk, ώστε κάθε πρωί να σκέφτομαι τρία πρόσωπα ή πράγματα για τα οποία είμαι ευγνώμων, καλλιεργώντας και προσελκύοντας έτσι περισσότερα θετικά συναισθήματα στην καθημερινότητά μου.
Για να δεις πώς ξεκίνησα τη χρονιά μου με ευγνωμοσύνη για τα μικρά και μεγάλα πράγματα, θετικά και μη, διάβασε την ανάρτηση Ευγνωμοσύνη για το χρόνο που πέρασε.
Είναι θέμα τύχης ή επιλογής;
Είμαι τυχερή που γιορτάζω το Πάσχα δύο φορές: μία την Κυριακή που μας πέρασε, Πάσχα στην Αγγλία- τόπο κατοικίας μου, και μία το Πάσχα το ελληνικό, το Πάσχα του τόπου μου την Κυριακή που μας έρχεται.
Ή μήπως όχι; Μήπως είμαι άτυχη όσο δεν παίρνει, αφού στην ουσία δεν θα γιορτάσω ούτε το ένα ούτε το άλλο; Στο αγγλικό Πάσχα δούλευα ενώ κάποιοι απολάμβαναν τετραήμερο σαββατοκύριακο, και στο ελληνικό θα ταξιδεύω από τις 2 το μεσημέρι με αυτοκίνητο μέχρι το αεροδρόμιο, αεροπλάνο μέχρι Ολλανδία, άλλο αεροπλάνο μέχρι Ελλάδα, πάλι αυτοκίνητο μέχρι να φτάσω σε ένα κρεβάτι κατά τις 2.30 τα ξημερώματα.
Η ερώτηση είναι ρητορική, σαφώς και δεν θα πιστέψω ότι η ατυχία με κυνηγάει όπου σταθώ κι όπου βρεθώ, ακόμα και μέσα στη φαινομενική καλοτυχία μου (βλέπε δύο πάσχατα, μηδέν γλέντια). Θέλω να σου δείξω όμως ότι υπάρχουν όχι μόνο δύο –συνήθως εκ διαμέτρου αντίθετες– αλλά άπειρες οπτικές γωνίες και μόνο εσύ μπορείς να επιλέξεις με ποια θα ταυτιστείς.
Ποια οπτική θα διαλέξεις εσύ αυτό το Πάσχα;
Το πώς βιώνεις τη ζωή σου είναι θέμα οπτικής γωνίας. Βγες από τη φωλιά σου, από ‘κει που έχεις βολευτεί και συνηθίσει τη θέα, και πήγαινε στο λόφο απέναντι. Μην σοκαριστείς αν ανακαλύψεις ότι υπάρχει κι άλλος τρόπος να δεις την πραγματικότητα. Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η καινούρια θέα θα είναι γεμάτη παπαρούνες και ροζ συννεφάκια –σύμβολα ενός ευκολοπερπάτητου μονοπατιού– αλλά σίγουρα θα σου προσφέρει μια φρέσκια ματιά σε κάτι που έχεις βαρεθεί να βλέπεις.
Στις μέρες μας ακόμα κι οι διακοπές είναι τόσο φορτωμένες που πολλές φορές φτάνουμε στο τέλος τους χωρίς να νιώσουμε ξεκούραση. Αν νιώθεις ότι δεν θέλεις να περάσουν κι αυτές οι διακοπές έτσι, είναι στο χέρι σου να αλλάξεις οπτική γωνία και να έρθεις πιο κοντά με αυτό που είναι για σένα η αληθινή ουσία του Πάσχα.
Γράψε μου σε ένα σχόλιο τι είναι αυτό που δίνει ουσία στο δικό σου Πάσχα, είτε έχεις χρόνο για διακοπές είτε όχι.
Θυμάμαι τις μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας όταν ήμουν μικρή, τότε που κάθε μέρα πήγαινα στην εκκλησία με το βιβλιαράκι μου, τότε που η Κυριακή του Πάσχα ήταν πραγματικά μια χαρμόσυνη μέρα, αφού επιτέλους μπορούσαμε να φάμε τα καλιτσούνια της γιαγιάς και τα αβγά που βάψαμε την Μ. Πέμπτη. Προφανώς και μπορούσα να νιώσω πιο εύκολα βυθισμένη στο πνεύμα των γιορτών, αφού δεν είχα κάτι άλλο τρέχον, επείγον και σημαντικό να αναβοσβήνει συνέχεια λαμπάκια στο μυαλό μου.
Σκοτώνει η ενηλικίωση εξ’ ορισμού την παιδικότητα;
Τα τελευταία χρόνια νιώθω πως έχω χάσει την επαφή με τη λαμπρότητα της γιορτής του Πάσχα. Ίσως φταίει η δουλειά, που δεν αφήνει τις μέρες να ξεχωρίσουν η μία από την άλλη, ίσως φταίει η απόσταση από τον τόπο μου και τα έθιμά του. Ή μήπως είναι άδικος κόπος να αναπολώ και να ελπίζω ότι θα ξανανιώσω αυτή τη μαγεία στην καρδιά μου, τώρα που είμαι πιο κοντά στη μέση ηλικία παρά στην παιδική;
Πού είναι τελικά το κλειδί;
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας: η αναπόληση και η νοσταλγία δεν θα φέρουν αποτελέσματα. Αν θες κάτι να αλλάξει πρέπει να δημιουργήσεις τις κατάλληλες συνθήκες.
Φέτος αποφάσισα να είμαι λίγο πιο χαλαρή με τον εαυτό μου, να δείξω λίγη παραπάνω κατανόηση και αγάπη, πρώτα απ' όλα σε μένα, για να μπορώ να δείξω κατανόηση και αγάπη και στους αγαπημένους μου. Από την απόφαση στην πράξη όμως μπορεί να χωρέσει μια ολόκληρη ζωή. Γι’ αυτό εφαρμόζω ένα κόλπο που είδα σε αυτό το TEDx talk, ώστε κάθε πρωί να σκέφτομαι τρία πρόσωπα ή πράγματα για τα οποία είμαι ευγνώμων, καλλιεργώντας και προσελκύοντας έτσι περισσότερα θετικά συναισθήματα στην καθημερινότητά μου.
Για να δεις πώς ξεκίνησα τη χρονιά μου με ευγνωμοσύνη για τα μικρά και μεγάλα πράγματα, θετικά και μη, διάβασε την ανάρτηση Ευγνωμοσύνη για το χρόνο που πέρασε.
Είναι θέμα τύχης ή επιλογής;
Είμαι τυχερή που γιορτάζω το Πάσχα δύο φορές: μία την Κυριακή που μας πέρασε, Πάσχα στην Αγγλία- τόπο κατοικίας μου, και μία το Πάσχα το ελληνικό, το Πάσχα του τόπου μου την Κυριακή που μας έρχεται.
Ή μήπως όχι; Μήπως είμαι άτυχη όσο δεν παίρνει, αφού στην ουσία δεν θα γιορτάσω ούτε το ένα ούτε το άλλο; Στο αγγλικό Πάσχα δούλευα ενώ κάποιοι απολάμβαναν τετραήμερο σαββατοκύριακο, και στο ελληνικό θα ταξιδεύω από τις 2 το μεσημέρι με αυτοκίνητο μέχρι το αεροδρόμιο, αεροπλάνο μέχρι Ολλανδία, άλλο αεροπλάνο μέχρι Ελλάδα, πάλι αυτοκίνητο μέχρι να φτάσω σε ένα κρεβάτι κατά τις 2.30 τα ξημερώματα.
Η ερώτηση είναι ρητορική, σαφώς και δεν θα πιστέψω ότι η ατυχία με κυνηγάει όπου σταθώ κι όπου βρεθώ, ακόμα και μέσα στη φαινομενική καλοτυχία μου (βλέπε δύο πάσχατα, μηδέν γλέντια). Θέλω να σου δείξω όμως ότι υπάρχουν όχι μόνο δύο –συνήθως εκ διαμέτρου αντίθετες– αλλά άπειρες οπτικές γωνίες και μόνο εσύ μπορείς να επιλέξεις με ποια θα ταυτιστείς.
Ποια οπτική θα διαλέξεις εσύ αυτό το Πάσχα;
Το πώς βιώνεις τη ζωή σου είναι θέμα οπτικής γωνίας. Βγες από τη φωλιά σου, από ‘κει που έχεις βολευτεί και συνηθίσει τη θέα, και πήγαινε στο λόφο απέναντι. Μην σοκαριστείς αν ανακαλύψεις ότι υπάρχει κι άλλος τρόπος να δεις την πραγματικότητα. Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η καινούρια θέα θα είναι γεμάτη παπαρούνες και ροζ συννεφάκια –σύμβολα ενός ευκολοπερπάτητου μονοπατιού– αλλά σίγουρα θα σου προσφέρει μια φρέσκια ματιά σε κάτι που έχεις βαρεθεί να βλέπεις.
Στις μέρες μας ακόμα κι οι διακοπές είναι τόσο φορτωμένες που πολλές φορές φτάνουμε στο τέλος τους χωρίς να νιώσουμε ξεκούραση. Αν νιώθεις ότι δεν θέλεις να περάσουν κι αυτές οι διακοπές έτσι, είναι στο χέρι σου να αλλάξεις οπτική γωνία και να έρθεις πιο κοντά με αυτό που είναι για σένα η αληθινή ουσία του Πάσχα.
Γράψε μου σε ένα σχόλιο τι είναι αυτό που δίνει ουσία στο δικό σου Πάσχα, είτε έχεις χρόνο για διακοπές είτε όχι.